Twee jaar geleden kreeg ik een stekje mee van een vriendin in Friesland. Ik heb geen groene vingers en ben ook niet altijd voldoende zorgzaam voor mijn zaailingen, maar deze beginnende passiebloem beet zich vast in de arme grond van mijn voortuintje en groeide uit tot een weelderige plant. Toen ze groter werd vorig jaar, maakte ik een klimconstructie ter ondersteuning en sinds een paar weken bloeit ze uitbundig. Ik plukte een paar bloemen voor de avond ‘Zingen vanuit Stembevrijding’.
Dat was gisteren, op de derde bijeenkomst die ik organiseerde om kennis te maken met stembevrijding en het was weer fully booked!
Ik gebruikte een zelfde basis-programma én het verliep weer echt anders dan de vorige twee. Opnieuw heb ik ervan genoten om de deelneemsters mee te nemen in het ervaren van onze stem als essentieel ‘orgaan’. Door eenvoudige oefeningen en uitwisseling over de belevenissen wordt dat heel snel duidelijk; emoties melden zich, sensaties in het lieve lijf, verrassingen over het voelen van de ruimte die binnenin ontstaat. En ieder ervaart weer wat anders en op haar eigen wijze, helemaal synchroon lopend met de mate van spanning of ontspanning die er op dat moment in haar leven, of simpelweg op dat moment is.
De energie van het weekend daarvoor hielp ook mee; we sloten in drie intensieve dagen het eerste jaar van de Opleiding ‘Ode an die Freude’ af. Dat vond plaats in het klooster in Huissen; een soort paradijs; de ruime – en gelukkig koele – zaal waar we werkten met elkaar, eten in de binnentuin onder de eeuwenoude beukenbomen, zingen in de prachtige kapel … mijn-liefje-wat-wil-je-nog-meer? En dan ook nog begeleid worden door een soort eigentijdse engelen, vermomd als leermeesters en wijze vrouwen. Wat een weelde!
Die inspiratie ebt nog na en deinde ook gisteravond mee in ons samenzingen.
Onderdeel van deze 3-daagse was de overstap naar het tweede jaar; het eerste jaar kreeg inhoud vanuit leerling-zijn, in het volgende zullen we ons oefenen in het leraarschap. Toen ik aan de opleiding begon was ik er nog niet zeker van dat dat laatste echt mijn interesse had; ik wilde vooral mijn eigen stem verder bevrijden en leren om nog meer te genieten van het zingen; nog meer ruimte maken voor mijn geluid. Letterlijk en figuurlijk!
Nou, dat is gelukt!
Ik zong ‘de longen uit mijn lijf’ met het lied ‘Zing dan’ dat Jenny Arean zo prachtig vertolkt. En het was zo bevrijdend dat het aanwezig zijn in het zingen zelf, staand voor de groep, zonder spiekbriefje, prioriteit had en ik dus af en toe de tekst mocht kwijtraken!
Wat ook gebeurde en wat me een nieuwe ervaring opleverde; ik ontdekte nog een kenmerk van stembevrijding en vooral van deze opleiding: het gaat niet om presteren, maar om inspireren. Ieder die daar stond en haar/zijn lied zong, zorgde voor momenten van blijdschap, kippenvel, enthousiasme, ademloosheid, glimlachen, ontroering.
Een geweldige Ode an die Freude!
Dus we waren het helemaal eens: ik ‘was over naar het tweede jaar’.
(Overigens ging alleen ik over die conclusie ;-))
En nu denk ik zomaar dat dit succes de vruchtbare grond is waardoor mijn passiebloem zo vol overgave bloeit. Dat ze de manifestatie is van mijn eigen passie. De basis daarvan bracht ik mee, de jaren in Friesland en uit het Leven zelf, het levengevende, waarin dit stekje wortel schoot. Nu hoef ik alleen maar uit mijn raam te kijken om de schoonheid ervan te zien.
En te zingen, voluit te zingen!
Amersfoort, 28 juni 2023