Ik heb weer eens goed geslapen vannacht. Diep. Ik werd wakker met flarden van dromen, die ik me bijna nooit kan herinneren. Mooi woord her-inneren; ik ben dan, net als de meesten van ons, zo snel in de buitenwereld, dat die innerlijke wereld meteen wegglipt.
Maar het voldane gevoel van uitgerust zijn vervulde me op deze ochtend van de Volle Maan in het teken Schorpioen met tevredenheid. Om te voorkomen dat ik direct verder schuif naar de waan van de dag, bleef ik nog even liggen, begroette mijn lieve lijf dat nog warm slaperig aanvoelde en deed wat eerste oefeningen voordat ik overeind kwam.
‘Ting’ het eerste berichtje kwam binnen op de telefoon, die ik al had ingeschakeld.
Met moeite bood ik weerstand aan de verleiding om te kijken wie mij wat te melden had en opende in plaats daarvan de site aan van Manuela van der Knaap, om nogmaals te lezen wat zij meldde over de maanenergie, want zij schrijft heel precies wat er gaande is in onszelf en daarmee in het collectief op Aarde. Mijn oog viel op deze quote:
‘Alle materie in het lichaam leeft en heeft bewustzijn en als je het laat zijn wat het is, dan openbaart het vanzelf wat er gevangen zit in pijn en in afgescheiden is geraakt tijdens traumatische ervaringen of gewone gebeurtenissen met hun impact. Die impact en het verhaal van die impact, zie je dan ook weer terug in je dagelijkse leven in de patronen en drama’s waar je in vastzit. Dat is de realiteit van leven in afscheiding met een lichaam.’
En precies dat beleefde ik deze maanden heel intens, mede dankzij de laatste ronde op de opleiding tot stembevrijder die ik over een paar weken afrond.
De liefde voor het ontwikkelen van ons menselijk potentieel heeft altijd centraal gestaan in het werk dat ik deed. Toen ik niet meer ‘hoefde’ te werken en een onvoorwaardelijk basisinkomen kreeg ging ik doen waar ik al jaren naar verlangde: ik meldde me aan voor de opleiding ‘Ode an die Freude’, bij het Centrum voor Stembevrijding Nederland. Ik heb er enorm van genoten; het nog vrijer maken van mijn stem, haar volle klank naar buiten brengen en het prachtige proces om dat te doen met en in een groep en onder leiding van bevlogen en wijze docenten.
Als ik het in één zin moet samenvatten dan heb ik geleerd hoe onze stem een deur is naar heling.
Het ontdekken van de vele klanken die in mij wonen heeft me op een vreugdevolle en lichte en tegelijk krachtige manier laten ervaren hoeveel pijn en ook hoeveel verlangen er in mij en in mijn studiegenoten leeft. Het leren om al die gevoelens naar buiten te brengen via onze stemmen en met volledige aandacht aanwezig te zijn bij die beweging, was een reis van buiten naar binnen en weer naar buiten.
En telkens weer anders, dieper, rijker.
Ik heb daarin het grote belang van de liefde tussen mijn lichaam en mij – en de wederkerigheid daarin – leren voelen en dat heeft een diep ontzag in mij gewekt voor het wonder dat het lichaam is. Het was – en is nog steeds – af en toe hard werken, maar mijn verbinding met haar is zoveel sterker en ook zoveel enthousiaster geworden.
De energie van deze Volle Maan geeft ons daarin nog meer aanmoediging en bevestiging, alsof ze zegt ‘Ga maar, doe maar, neem de ruimte, het is tijd’!
Dus zo fijn dat we vanavond weer gaan zingen. Dat is zo behulpzaam om contact te maken met wat er in ons leeft.
Weer een stap op weg naar vrede. Elke stap is er één.
Naar de vrede in onszelf en in Alles dat leeft.