‘Ja, ik bel eigenlijk even voor mijn dochter’.
De man aan de telefoon klinkt heel vriendelijk en er is een wat verontschuldigende ondertoon in zijn stem.
‘Ze zit in een lastige situatie. En toen ik uw flyer tegenkwam dacht ik meteen: dat is wat voor haar! Als kind zong ze zo graag. Maar voordat ik haar dat voorstel, wil ik graag weten, werkt u ook met mensen individueel? Op de flyer kondigt u wat groepsactiviteiten aan en ik denk niet dat dat is waar ze nu behoefte aan heeft …’ Hij valt stil.
Als ik ademhaal om te gaan antwoorden, praat hij op zachte toon verder.
‘Kijk, ze is helemaal volwassen, ze is sterk en kan prima voor zichzelf zorgen, heeft een fijn huis, maar mijn vaderhart vindt het zo moeilijk om haar te zien worstelen … Dat komt vast omdat ik mijzelf toen zo alleen voelde met al die keuzes waar je als jong mens voor komt te staan…’ Weer valt er een stilte. Ik laat het even gebeuren.
‘Daarom dacht ik, ik bel u gewoon even. Voor mijzelf. Voor míjn geruststelling en dan laat ik het aan haar wat zij er mee wil doen. Dus vind u het goed om mij er wat over te vertellen?’
Inmiddels ben ik gesmolten en voel me ontroerd door het verhaal van de vader aan de telefoon. En ik vertel hem dat ik ook graag met mensen één op één werk; dat ik het heel begrijpelijk vind dat hij zijn dochter wil helpen. Dat ik naast stemcoach ook moeder ben.
‘Nou, gelukkig dat u het niet gek vindt dat ik bel’, en zijn stem klinkt nu krachtiger. ‘Maar kunt me dan uitleggen: wat doet u dan in zo’n sessie, zoals u dat noemt’?
Op het moment dat hij dat vraagt, denk ik aan de vorige dag; ik werkte die ochtend in het ecologische Warenhuis. Naast de nieuwe collectie zomerkleding uitpakken, spiegels oppoetsen en ervaring krijgen hoe de kassa werkt, help ik ook klanten. Die ochtend was er een jonge vrouw die iets moois zocht om te dragen tijdens een speciale gelegenheid. Nadat ze wat uitgezocht had en al een tijdje in de paskamer was, zocht ik haar op en vroeg iets over de maat en ‘kanikhelpen?’. Ze kwam tevoorschijn in één van de jurken die ze had uitgezocht en vanaf dat moment gingen we samen ‘aan het werk’.
Tijdens het hele proces van uitzoeken, passen, iets anders proberen, nog een keer die andere jurk aan, voor de spiegel staan, samen kijken, een andere combinatie met een vestje, enthousiasme over die andere kleur en dan weer aarzelen, ‘durf ik dat?’, alle tijd nemen, haar met rust laten en op een ander moment juist een voorstel doen, merkte ik tot mijn eigen verbazing, dat ik allemaal dingen deed die ik ook in een stem-sessie gebruik. Want, als je voor een individuele sessie komt, dan is er eerst tijd om kennis te maken; het is belangrijk dat je je op je gemak voelt bij de aandacht die er voor je is. Dan kan je landen. Want er is geen haast, ‘we hoeven nergens heen’, zeg ik vaak.
Dan gaan we iets uitproberen; ademen, zuchten en daar wat geluid bij maken; kijken of dat uitnodigend werkt, blijven voelen wat er nodig is om wat meer of juist een ander geluid te laten komen. De vraag van de klant gaat eigenlijk altijd over dat wat er in de weg zit; om iets te onderzoeken, naar buiten te brengen, iets dat door geluid te geven op de uitademing, hoorbaar kan worden.
En als die klank er mag zijn, ontstaat er ruimte in het lichaam.
Dat smaakt vaak naar meer en dan komt er meer geluid en tegelijkertijd is er soms schrik over wat er gebeurt. Dan stopt het zingen even, zijn er tranen, van angst of opluchting, van verbazing dat dit geluid in jou leeft. En is er ongemak bij die nieuwe ervaring. Dan blijven we even stil en nodig ik opnieuw uit om te zuchten, te neuriën, hehe zeggen, gapen. JA! of tralala te roepen en steeds meer zingen, zachter, langer, luider! Van binnen naar buiten. Ik moedig aan, stel iets voor, doe mee, geef ruimte, leg soms mijn hand ergens op het lichaam en zo ontstaat er menigmaal prachtige muziek.
De wens van de klant in het Warenhuis is om in iets nieuws te verschijnen, iets waar zij/hij zich mooi en prettig in voelt; in een stemsessie is er eenzelfde wens om te voorschijn te laten komen wat meer past, meer hoort bij wie je nu bent. Zoals de behoefte aan een nieuwe kleur, een andere stijl, zoek je naar een nieuw geluid. Iets waardoor je voelt: Hier Ben Ik! En om daar uiting aan te geven is fijn en óók spannend!
Als ik hierover wat verteld heb aan de vader, bedankt hij me en zegt dat hij de flyer aan zijn dochter zal doorgeven. En dan voegt hij er aan toe dat hij, op een later moment graag een afspraak maakt om zijn eigen stem een nieuwe outfit te geven. Zijn opmerking verrast me en ik mompel iets van ‘leuk’ en ‘welkom’.
Terwijl ik theewater opzet grinnik ik over de uitdrukking ‘een nieuwe outfit’ en denk: ‘die hou ik er in’.
Dus, welkom als je een nieuwe outfit zoekt; voor je binnen- of voor je buitenkant!